Powered By Blogger

Τετάρτη 28 Απριλίου 2021

Παρασκευή 23 Απριλίου 2021

Ένας Χρόνος Lockdown - Η χαμένη γενιά της πανδημίας

365 μέρες και χιλιάδες κρούσματα μετά, η χώρα μας βρίσκεται ακόμη σε lockdown, και εμείς παλεύουμε να καταλάβουμε τι ισχύει, να δούμε πώς και πότε θα απαλλαγούμε από τον εφιάλτη που ζούμε και σε τι κατάσταση θα μας βρει το τέλος της πανδημίας.

Τον Μάρτιο του 2020, «τα φώτα» έσβησαν, τα ρολά σε πολλές επιχειρήσεις κατέβηκαν, οι τάξεις των σχολείων άδειασαν και η αυλαία στον χώρο του πολιτισμού και του αθλητισμού έπεσε. Οι εργαζόμενοι κλήθηκαν να προσαρμοστούν στους όρους «τηλεκπαίδευση», «τηλεργασία», «αναστολή συμβάσεων».

Στην καραντίνα μάθαμε πολλά, αρχικά για τον εαυτό μας και όσους συνυπάρχουμε στο ίδιο σπίτι. Oσο περνούσε ο καιρός οι τέσσερις τοίχοι του σπιτιού γίνονταν καταφύγιο και φυλακή ταυτόχρονα. Η ηλεκτρονική οθόνη έγινε το παράθυρο στον έξω κόσμο, βυθίζοντας περισσότερο την κατάσταση στα άκρα.


Οι νέοι αδυνατούν να ονειρευτούν ένα μέλλον μετά από μήνες lockdown.

Αντιμέτωποι με μια περιορισμένη κοινωνική ζωή και πρόσθετη αβεβαιότητα σε μια ήδη επισφαλή στιγμή στη ζωή τους, πολλοί νέοι βλέπουν ότι χάνουν πολύτιμο χρόνο.

Σε όλο τον κόσμο, έχουν χάσει οικονομικές ευκαιρίες, έχουν χάσει παραδοσιακά ορόσημα και έχουν χάσει τις σχέσεις τους σε μια κρίσιμη στιγμή.

Όταν η κοινωνία βρίσκεται σε κρίση, επειδή ταλαιπωρείται από ακραίες καταστάσεις οι οποίες έχουν να κάνουν με την εθνική ασφάλεια, ή την υγειονομική, όπως συμβαίνει στις μέρες μας, είναι προφανές πως ο αθλητισμός δεν μπορεί να συγκαταλέγεται στις προτεραιότητες κανενός. Κατανοητό και λογικό, διότι πρώτο μέλημα είναι η επιβίωση.

Όταν ωστόσο η κατάσταση διαρκεί και προχωράει, επομένως βρίσκεται σε σημείο που απαιτεί διαφορετική διαχείριση προκειμένου να σταθούν άπαντες στα πόδια τους, με στήριξη οικονομική και ψυχολογική, το μέρος που αντιπροσωπεύει τον αθλητισμό είναι καθοριστικό για την ισορροπία της. 

Οι αθλητές και οι Σύλλογοί τους έχουν πληγεί από την πανδημία του κορωνοϊού κι ενώ διεξάγονται κάθε Σαββατοκύριακο κανονικά οι αγώνες των πρωταθλημάτων του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ στις επαγγελματικές κατηγορίες, πίσω από αυτή τη «βιτρίνα» ο αθλητισμός αργοσβήνει…

Στα αθλήματα, τα αποκαλούμενα «ερασιτεχνικά» λόγων των συνθηκών και των κανόνων που τα διέπουν, στην πραγματικότητα επικρατεί το χάος. Συνθήκη η οποία ζημιώνει και τις επαγγελματικές κατηγορίες διότι δεν μπορούν πλέον να τροφοδοτήσουν τους μεγάλους με ταλέντα.

Στις ακαδημίες το λουκέτο που τις έχει σφραγίσει σημαίνει ότι το μέλλον του ελληνικού αθλητισμού δεν υπάρχει! Καθώς αυτές είναι κλειστές θα χαθούν παιδιά, ενώ κι εκείνα που θα συνεχίσουν θα έχουν τεράστιο κενό στην εξέλιξή τους. 

“Τα παιδιά θα ξεχάσουν τι σημαίνει αθλητισμός, θα στραφούν σε επιζήμιες δραστηριότητες”

Λυπάμαι για τα παιδιά που δεν θα έχουν αναμνήσεις, λυπάμαι για τα παιδιά που μένουν και πάλι να αναρωτιούνται τι έχουν κάνει λάθος και τιμωρούνται.